«ایران قبل از ۲۰۱۳ نمیتواند سلاح هستهای تولید کند»
۱۳۹۰/۰۷/۱۵
«اولی هاینونن» رئیس پیشین بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل متحد ضمن رد ادعاهای اخیر مربوط به احتمال تولید جنگافزار هستهای توسط ایران طی دورهای چند ماهه، گفت ایران تا سال ۲۰۱۳ قادر به تولید این تسلیحات نخواهد بود.
خبرگزاری رویترز از قول «اولی هاینونن» مینویسد که براساس اطلاعاتی که تا این مرحله از فعالیتهای هستهای و موشکی ایران در دست است آن کشور حداقل برای رسیدن به مرحله مقدماتی ساخت کلاهکهای هستهای به دو تا سه سال دیگر نیاز دارد.
به گفته «اولی هاینونن» پس از آن زمان تازه دوران تولید این سلاحها آغاز خواهد شد و خود آن مدتی طول خواهد کشید. اما شکی نیست که ایران عوامل لازم را در اختیار دارد و تواناییهای خود را در این راستا افزایش دادهاست.
«اولی هاینونن» که تا سال گذشته ریاست بازرسان تسلیحاتی و هستهای سازمان ملل متحد را برعهده داشت اکنون در مرکز روابط و علوم بینالمللی دانشگاه هاروارد تدریس میکند. به گفته وی ایران در «مسیر نادرست» توسعه برنامههای هستهای خود گام برمیدارد ولی به نظر میرسد که هنوز تصمیم سیاسی در سطوح ارشد حکومت برای تولید بمب هستهای اتخاذ نشدهاست.
خبرگزاری رویترز یادآوری میکند که حکومت ایران مدعی است هدف برنامههای هستهای آن کشور صلحآمیزند. اما جامعه بینالمللی و به خصوص کشورهای غربی به این امر سوءظن داشته و میگویند ایران ممکن است در لوای برنامههای صلحآمیز خود مشغول تدارک برای تولید جنگافزار هستهای باشد.
ارزیابی دقیق از مدت زمان لازم برای رسیدن به مرحله تولید سلاح هستهای در ایران از این نظر مهم است که نشان میدهد غرب برای اعمال فشار و پیشبرد روشهای دیپلماتیک چقدر فرصت خواهد داشت.
«گرگ جونز» کارشناس آمریکایی امور دفاعی ماه گذشته یک ارزیابی بسیار هشدارآمیز از این روند ارائه داد و گفت اگر ایران تصمیم به تولید جنگافزار هستهای بگیرد ظرف دو ماه قادر است اورانیوم مورد نیاز را تولید کند. وی در تحلیلی که مجله «نیوریپابلیک» آن را منتشر کرد گفت: «به دلیل نزدیکی ایران به مرحله تولید سلاح هستهای عملا باید آن کشور را یک قدرت هستهای بالقوه محسوب کرد.»
سایر تحلیلگران و کارشناسان با اشاره به مشکلات و کمبودهای فنی ایران میگویند یک چنین ارزیابی نادرست است.
«اولی هاینونن» در بخش دیگری از مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری رویترز گفت: «شاید در پایان سال آینده میلادی ایران مواد غنی شده لازم برای تولید سلاح هستهای را داشته باشد ولی افزایش غلظت این اورانیومها به میزان مورد استفاده در تسلیحات حداقل شش ماه دیگر طول خواهد کشید.
خبرگزاری رویترز یادآوری میکند که عدم موافقت ایران با توقف روند غنیسازی اورانیوم باعث شده که از سال ۲۰۰۶ تاکنون چهار قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه آن کشور به تصویب برسد.
حتی زمانیکه ایران اورانیوم با غلظت لازم برای مصارف تسلیحاتی تولید کند لازم است که این مواد را از شکل گاز به جامد تغییر دهد، سپس با فشرده کردن این مواد آنها را در دماغه کلاهکهای هستهای تزریق کرده و بالاخره برای این کلاهک و مواد منفجره آن باید یک وسیله پیچیده که بتواند وظیفه چاشنی یا ماشه را انجام دهد طراحی کرده و بسازد.
«اولی هاینونن» میافزاید: «ایران در هر سه عرصه یعنی غنیسازی اورانیوم، طراحی کلاهک هستهای و یک سامانه موشکی برای شلیک و پرتاب این بمب کار خود را ادامه میدهد. شاید پیشرفت ایران در این زمینهها بسیار کند باشد ولی برای برخوردای از یک سلاح هستهای به تمامی این موارد نیاز هست.»
به گفته رئیس پیشین بازرسان تسلیحاتی–هستهای سازمان ملل متحد ایران اکنون روی مهمترین بخش از این مجموعه یعنی تولید سوخت هستهای مورد نیاز تمرکز کردهاند تا در صورت لزوم و هر زمانی که بخواهند این سوخت را در اختیار داشته باشند.
به گفته برخی از کارشناسان گسترش بدافزار کامپیوتری «استاکسنت» در برخی از مراکز هستهای ایران، تشدید تحریمهای بینالمللی و ترور کارشناسان هستهای شاید از سرعت پیشرفت ایران کاسته باشد؛ اما اندوخته اورانیوم غنیشده ایران با سرعتی پیوسته در حال افزایش است و برخی یادآوری میکنند که حجم فعلی اورانیوم با غلظت پایین ایران برای تولید دو بمب هستهای کفایت میکند.
«مارک فیتزپاتریک» مدیر مرکز پژوهشی و بینالمللی مطالعات راهبردی چند روز پیش گفت: «واقعا برای ایران ارزش ندارد که خطر حمله نظامی را قبول کند مگر آنکه در نتیجه فعالیتهای هستهای خود بتواند چندین و چند سلاح هستهای تولید کند.»
«اولی هاینونن» ضمن موافقت با این ارزیابی میگوید: «تنها یک دیوانه میتواند تمام این معضلات و خطرها را برای تولید فقط یک سلاح هستهای تقبل کند.»
خبرگزاری رویترز از قول «اولی هاینونن» مینویسد که براساس اطلاعاتی که تا این مرحله از فعالیتهای هستهای و موشکی ایران در دست است آن کشور حداقل برای رسیدن به مرحله مقدماتی ساخت کلاهکهای هستهای به دو تا سه سال دیگر نیاز دارد.
به گفته «اولی هاینونن» پس از آن زمان تازه دوران تولید این سلاحها آغاز خواهد شد و خود آن مدتی طول خواهد کشید. اما شکی نیست که ایران عوامل لازم را در اختیار دارد و تواناییهای خود را در این راستا افزایش دادهاست.
«اولی هاینونن» که تا سال گذشته ریاست بازرسان تسلیحاتی و هستهای سازمان ملل متحد را برعهده داشت اکنون در مرکز روابط و علوم بینالمللی دانشگاه هاروارد تدریس میکند. به گفته وی ایران در «مسیر نادرست» توسعه برنامههای هستهای خود گام برمیدارد ولی به نظر میرسد که هنوز تصمیم سیاسی در سطوح ارشد حکومت برای تولید بمب هستهای اتخاذ نشدهاست.
خبرگزاری رویترز یادآوری میکند که حکومت ایران مدعی است هدف برنامههای هستهای آن کشور صلحآمیزند. اما جامعه بینالمللی و به خصوص کشورهای غربی به این امر سوءظن داشته و میگویند ایران ممکن است در لوای برنامههای صلحآمیز خود مشغول تدارک برای تولید جنگافزار هستهای باشد.
ارزیابی دقیق از مدت زمان لازم برای رسیدن به مرحله تولید سلاح هستهای در ایران از این نظر مهم است که نشان میدهد غرب برای اعمال فشار و پیشبرد روشهای دیپلماتیک چقدر فرصت خواهد داشت.
«گرگ جونز» کارشناس آمریکایی امور دفاعی ماه گذشته یک ارزیابی بسیار هشدارآمیز از این روند ارائه داد و گفت اگر ایران تصمیم به تولید جنگافزار هستهای بگیرد ظرف دو ماه قادر است اورانیوم مورد نیاز را تولید کند. وی در تحلیلی که مجله «نیوریپابلیک» آن را منتشر کرد گفت: «به دلیل نزدیکی ایران به مرحله تولید سلاح هستهای عملا باید آن کشور را یک قدرت هستهای بالقوه محسوب کرد.»
سایر تحلیلگران و کارشناسان با اشاره به مشکلات و کمبودهای فنی ایران میگویند یک چنین ارزیابی نادرست است.
«اولی هاینونن» در بخش دیگری از مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری رویترز گفت: «شاید در پایان سال آینده میلادی ایران مواد غنی شده لازم برای تولید سلاح هستهای را داشته باشد ولی افزایش غلظت این اورانیومها به میزان مورد استفاده در تسلیحات حداقل شش ماه دیگر طول خواهد کشید.
خبرگزاری رویترز یادآوری میکند که عدم موافقت ایران با توقف روند غنیسازی اورانیوم باعث شده که از سال ۲۰۰۶ تاکنون چهار قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه آن کشور به تصویب برسد.
حتی زمانیکه ایران اورانیوم با غلظت لازم برای مصارف تسلیحاتی تولید کند لازم است که این مواد را از شکل گاز به جامد تغییر دهد، سپس با فشرده کردن این مواد آنها را در دماغه کلاهکهای هستهای تزریق کرده و بالاخره برای این کلاهک و مواد منفجره آن باید یک وسیله پیچیده که بتواند وظیفه چاشنی یا ماشه را انجام دهد طراحی کرده و بسازد.
«اولی هاینونن» میافزاید: «ایران در هر سه عرصه یعنی غنیسازی اورانیوم، طراحی کلاهک هستهای و یک سامانه موشکی برای شلیک و پرتاب این بمب کار خود را ادامه میدهد. شاید پیشرفت ایران در این زمینهها بسیار کند باشد ولی برای برخوردای از یک سلاح هستهای به تمامی این موارد نیاز هست.»
به گفته رئیس پیشین بازرسان تسلیحاتی–هستهای سازمان ملل متحد ایران اکنون روی مهمترین بخش از این مجموعه یعنی تولید سوخت هستهای مورد نیاز تمرکز کردهاند تا در صورت لزوم و هر زمانی که بخواهند این سوخت را در اختیار داشته باشند.
به گفته برخی از کارشناسان گسترش بدافزار کامپیوتری «استاکسنت» در برخی از مراکز هستهای ایران، تشدید تحریمهای بینالمللی و ترور کارشناسان هستهای شاید از سرعت پیشرفت ایران کاسته باشد؛ اما اندوخته اورانیوم غنیشده ایران با سرعتی پیوسته در حال افزایش است و برخی یادآوری میکنند که حجم فعلی اورانیوم با غلظت پایین ایران برای تولید دو بمب هستهای کفایت میکند.
«مارک فیتزپاتریک» مدیر مرکز پژوهشی و بینالمللی مطالعات راهبردی چند روز پیش گفت: «واقعا برای ایران ارزش ندارد که خطر حمله نظامی را قبول کند مگر آنکه در نتیجه فعالیتهای هستهای خود بتواند چندین و چند سلاح هستهای تولید کند.»
«اولی هاینونن» ضمن موافقت با این ارزیابی میگوید: «تنها یک دیوانه میتواند تمام این معضلات و خطرها را برای تولید فقط یک سلاح هستهای تقبل کند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
تعداد نظرات زیاد شده و سوال ثبت نمیشه چنانچه شد جواب میدم / در هر قسمتی نظر یا سوال کنید جواب داده میشه