شیث امانی ابه زندان مرکزی سنندج منتقل شد.

شیث امانی از اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران در حالی که ظهر امروز در دادگستری سنندج پیگیر پرونده کارگران زندانی، شریف ساعد پناه و مظفر صالح نیا بود بازداشت و به زندان مرکزی سنندج منتقل شد.

به گزارش وبسایت اتحادیه آزاد کارگران ایران، امروز در حالی که خانواده های شریف ساعد و مظفر صالح نیا به همراه دیگر خانواده های کارگری در مقابل ستاد خبری اداره اطلاعات تجمع کرده و خواهان آزادی این دو کارگر زندانی بودند شیث امانی به همراه تعدادی از اعضای اتحادیه ازاد کارگران ایران به دادگستری سنندج رفتند و شیث امانی در آنجا خواهان ملاقات با دادستان و رویت پرونده های شریف ساعد پناه و روشن شدن اتهامات وارده بر آنها شد. اما نه تنها هیچ پاسخی در این مورد به شیث امانی داده نشد بلکه ایشان بلافاصله دستگیر و حدود ساعت ۱۴ ظهر به زندان مرکزی سنندج منتقل شد.

شیث امانی حدود سه هفته پیش عمل جراحی سنگینی را به علت دیسک کمر انجام داده بود بطوری که به علت وخامت وضعیت جسمانی اش پس از عمل جراحی به بخش آی سی یو منتقل شده بود.

شیث امانی یکی از کارگران نساجی کردستان و سالها نماینده کارگران این کارخانه و یکی از رهبران کارگری شناخته شده در سنندج و از بنیان گذاران و اعضای هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران است که بدنبال برگزاری مراسم اول ماه مه در سنندج در سال ۱۳۸۶ دستگیر و سپس همراه با صدیق کریمی یکی دیگر از بنیان گذاران و اعضای هیئت مدیره اتحادیه  به دو سال و نیم زندان محکوم شد اما بدلیل اعتراضات گسترده اتحادیه آزاد کارگران ایران، سازمانهای کارگری در ایران و سراسر جهان و با اعتراضی که کارگران سنندج هنگام مسافرت آیت الله شاهرودی ریاست وقت قوه قضائیه در سنندج انجام دادند این احکام توسط وی لغو شد و این خبر از شبکه های تلویزیونی محلی استان کردستان نیز پخش شد با این حال مدتی پیش دادگاه اجرای احکام در شهر سنندج طی ابلاغیه ای به شیث امانی و صدیق کریمی به آنان اعلام کرد احکام صادره بر علیه آنها در سال ۱۳۸۷ تماما ملغی نشده است و آنها برای تحمل زندان باید خود را به دادگاه اجرای احکام معرفی کنند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران تعرض گسترده به اعضای هیئت مدیره اتحادیه در شهر سنندج را قویا محکوم کرده و اعلام کرد تعرض به اتحادیه آزاد کارگران ایران و اعضای هیئت مدیره آن و دیگر کارگران آگاه و معترض، هیچگاه طبقه کارگر ایران را وادار به تمکین در برابر تحمیل شرایط برده واری که با تغییر قانون کار، انجماد دستمزدها، قطع یارانه ها  و در تگنا قرار دادن بیش از پیش رهبران کارگری در جریان است نخواهد کرد.