کلمه – گروه اجتماعی:
هفت سال قبل، در اقدامی نادر و کم‌سابقه، ماموران پلیس وارد کوی دانشگاه تهران شدند، اما نه با گزارش نهادهای امنیتی و برای برخورد با دانشجویان، بلکه با شکایت صداوسیما و برای جمع آوری تجهیزاتی که برای راه اندازی یک کانال تلویزیون کابلی در کوی دانشگاه تهران ایجاد شده بود. ماجرا تا آستانه بازداشت مدیرکل دانشجویی دانشگاه تهران در آن زمان هم پیش رفت تا همه بفهمند که انحصار صداوسیما، یکی از دهها خط قرمز نظام است و شکستن آن ممکن نیست.
اما این مقاومت‌ها، بر روی زمین ممکن بود و در هوا، آخرین تیرهای ترکش حاکمیت فعلی هم در پارازیت‌های دو سال اخیر و به ویژه واکنش خشمگینانه به بی‌بی‌سی فارسی در ماه قبل، پرتاب شد؛ و اکنون دیگر هیچ امیدی به موفقیت دست و پا زدن های مألوف دو دهه‌ی اخیر در برابر آنچه مظهر «شبیخون فرهنگی» نامیده می‌شد، باقی نمانده است. شاید این نتیجه‌ای باشد که قرار است «قرارگاه ماهواره» به زودی اعلام کند.
دیروز، پس از چند ماه اجرای طرح ضربتی جمع آوری آنتن های ماهواره از پشت بام ها که با حمله به ساختمان های مسکونی و بدون اجازه مالکین صورت گرفت، اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده کل نیروی انتظامی، در یک عقب نشینی آشکار، از دستور به رئیس پلیس تهران برای توقف این طرح خبر داد. اما امروز ساجدی نیا اعلام کرد که جمع آوری ماهواره تعطیل شدنی نیست، و بدین ترتیب سخنان رئیس خود را رد کرد!
احمدی مقدم گفته بود که ماموران پلیس باید ابتدا به افرادی که دارای تجهیزات ماهواره‌ای هستند، در مورد این کار خلاف تذکر بدهند و در صورتی که آنتن ماهواره جمع‌آوری نشد، در مرحله بعد با مدیر ساختمان تماس گرفته و به او تذکر داده شود. وی همچنین تاکید کرده بود که ماموران پلیس تلاش می‌کنند تا “کمترین اصطکاک” را با مردم داشته باشند.
موضع جدید احمدی مقدم در حالی مطرح شد که پیش از این، علاوه بر پلیس، غلامحسین محسنی اژه ای سخنگوی قوه قضائیه نیز با اشاره به جمع‌آوری ماهواره‌ها در ماه‌های اخیر، اعلام کرده بود استفاده از تجهیزات ماهواره‌ای ممنوع است و با متخلفان برخورد می‌شود. او گفته بود در موارد آشکار نیروی انتظامی نیاز به حکم ندارد، ولی در مواردی که مستلزم ورود به خانه باشد، باید حکم قضایی وجود داشته باشد
این مقام قضایی در حالی گفته بود ورود نیروی انتظامی به منزل شخصی با مجوز قوه قضائیه، بلامانع است و تجاوز به حریم مردم محسوب نمی‌شود؛ که مردم بارها اعلام کرده بودند حضور کماندوهای پلیس با عملیات راپل و … در هیچ موردی پس با ارائه مجوز قضایی همراه نبوده است. حتی پلیس هم اعتراف کرده بود که بدون حکم قضایی به منازل شخصی حمله می‌کند، و اینگونه توجیه کرده بود که راهروهای مجتمع های آپارتمانی و پشت بام ساختمان‌های مردم، حریم خصوصی نیست!
اما انتقادها به رفتار پلیس با مردم در بحث جمع آوری ماهواره‌ها به رسانه‌ها و افواه عمومی محدود نماند و حتی نصرالله ترابی عضو کمیسیون اجتماعی مجلس هم به این رفتار اعتراض کرد.
این نماینده، طرح جمع آوری ماهواره را هدر دادن منابع دانسته و تصریح کرده بود که برخورد نیروی انتظامی با ماهواره ها نتیجه ای در برنداشته و مردم بلافاصله پس از جمع آوری ماهواره ها، در اقدامی که مبارزه منفی قلمداد می‌شود، دوباره اقدام به نصب دستگاهی جدید می کنند.
وی ضمن آنکه گرایش مردم به ماهواره را به دلیل خلأ موجود در برنامه های تلویزیون و جلوگیری از انتشار آزاد اطلاعات دانسته بود، خطاب به مسئولان گفته بود: به جای آنکه نگران غربی ها باشند که فرهنگی را به ما غالب کنند، برای غنی کردن فرهنگ خودی تلاش کنند و به حق مردم برای دسترسی به اخبار و اطلاعات احترام بگذارند.
هرچند بعید به نظرم می رسد که توصیه این نماینده اصلاح طلب به حاکمیت برای احترام گذاشتن به حق مردم برای دسترسی آزاد به اخبار و اطلاعات شنیده شود، ولی آمار اعلام شده از سوی خجسته معاون صداوسیما مبنی بر فعالیت ۱۰۰ شبکه ماهواره‌ای برای مخاطبان ایرانی، آمار ادعایی محسن حبیبی٬ مدیر گروه فرهنگ و معارف شبکه دو سیما درباره فعالیت ضد فرهنگی ۴۶۸۹ شبکه ماهواره‌ای و همچنین گزارش های متعدد موجود درباره افزایش ضریب استفاده از شبکه های ماهواره ای در کشور، به ویژه در دو سال اخیر، خبر از وضعیت بی‌تصمیم و بلاتکلیف دولت در قبال شبکه‌های ماهواره‌ای می‌دهد.
اعلام خبر راه اندازی قرارگاهی با عنوان “قرارگاه ماهواره” در روزهای اخیر، این احتمال را پررنگ کرده که شاید بعد از مدتها مبارزه بی حاصل، سیاست کلی نظام در این حوزه در آستانه تغییر باشد. اعطای مجوز به دو شبکه ماهواره ای را هم می‌توان در همین راستا فرض کرد. هرچند جدا از جایگاه قانونی این مرکز که زیر سؤآل است، استفاده از لفظ “قرارگاه” برای ستادی که بناست سیاست جدید نظام در قبال ماهواره را تعیین کند نیز احتمال ابقای روش‌های پلیسی- امنیتی و بلکه نوعی نظامی‌گری (که در عملیات راپل برای جمع آوری آنتن‌ها دیده شد) را در این حوزه شاهد باشیم.
در روزهای اخیر، برخی رسانه‌های غیر رسمی خبر دادند که قرارگاه ماهواره از مدتها قبل به شکل مخفیانه راه اندازی شده و جلسات متعددی داشته است. هدف این قرارگاه، بررسی نقش ماهواره ها و چگونگی برخورد با تهاجم فرهنگی خوانده شده و در میان اعضای آن، طبق گزارش اعلام شده، افراد حقیقی و حقوقی، نمایندگان سران سه قوه و فعالان کمیته رصد و فناوری به چشم می خورند. گفته شده که عزت الله ضرغامی رئیس و غلام رضایی، معاون وی دبیر قرارگاه ماهواره است و به پیشنهاد محمود احمدی نژاد هم ۵ نفر از حوزه و دانشگاه شامل مهرداد بذرپاش، صفارهرندی، میرباقری (معاون سابق صداوسیما)، سرافراز و پناهیان در این قرارگاه عضویت دارند. از جزییات برنامه های این قرارگاه نیز خبر بیشتری منتشر نشده، جز آنکه ظرف ۶ ماه، تصمیمات نهایی را در مورد چگونگی برخورد با ماهواره اتخاذ خواهند کرد.
حاکمیت در سالهای گذشته و به ویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم و اعتراض های پس از آن، حساسیت ویژه ای روی شبکه های ماهواره ای فارسی زبان پیدا کرده و غیر از جمع آوری ماهواره ها و ارسال پارازیت در دریافت شبکه های تلویزیونی خارج از ایران، حتی تلاش هایی را برای راه اندازی شبکه های جدید ماهواره ای به کار بسته که طبعا با قانون ممنوعیت کلی، مصوب سال ۱۳۷۳ نمی خواند و غیر قانونی محسوب می شود.
شبکه هایی همچون ایرانیان، پرشین تی‌وی، امام رضا و غیره در حال حاضر فعال‌اند و یا در آستانه فعالیت‌اند، هرچند مشخص نیست بر اساس کدام اصل قانونی مجوز دریافت کرده اند. سالهاست که تاسیس رادیو و تلویزیون خصوصی (با پخش زمینی، کابلی، ماهواره ای و حتی اینترنتی) در ایران بنا به تفسیر شورای نگهبان از قانون اساسی غیر مجاز تلقی می شود و نه تنها معلوم نیست این شبکه ها بر اساس کدام قانون فعالیت می کنند، که حتی بسیاری از فعالیت های مشابه در زمینه کار مولتی‌مدیا و پخش آنلاین اینترنتی از سوی آستان قدس، سازمان حج و زیارت و … نیز با قانون فعلی زیر سؤال سات، اما انجام می‌شود و کسی هم برخورد نمی‌کند. مجموعه اقدامات مبهم و ظاهرا غیر قانونی که حکایت سردرگمی ها را در برابر تکنولوژی ماهواره، که از قضا پرتقاضا هم هست، به تصویر می کشند.
سردرگمی، بهترین توصیف برای رفتار تصمیم گیران در قبال موضوع ماهواره است. از سویی رئیس پلیس کشور و رئیس پلیس تهران درباره جمع آوری آنتن های ماهواره تناقض گویی می‌کنند، از سوی دیگر دولت به یکی دو شبکه ماهواره ای مجوز می دهد اما صداوسیما همه این شبکه ها را برانداز می خواند، و علاوه بر همه اینها یک «قرارگاه» به ریاست رئیس صداوسیما و با حضور نمایندگان رئیس دولت تشکیل می شود با اولتیماتوم شش ماهه برای اینکه درباره ماهواره تصمیم بگیرد. آیا پس از دو دهه کشمکش و مقاومت بی نتیجه، قرار است سیاست حکومت درباره ماهواره تغییر کند؟۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
تعداد نظرات زیاد شده و سوال ثبت نمیشه چنانچه شد جواب میدم / در هر قسمتی نظر یا سوال کنید جواب داده میشه