فرزند دکتر علی اکبر سروش: به پدرم و بقیه زندانیان گفته اند تقاضای عفو بنویسید، آزاد می شوید

به گزارش کمپین بین المللی حقوق بشر در ایرن،

 دکتر علی اکبر سروش عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت مازندران، رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان بابل در دوران اصلاحات و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم و فنون بابل بود. او در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۸۸ بازداشت و پس از تحمل ۴۷ روز سلول انفرادی با قرار وثیقه از زندان آزاد شد. این استاد دانشگاه به اتهام اجتماع و تبانی علیه نظام از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب شهرستان بابل به ریاست قاضی باقریان به ۱۵ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود که در دادگاه تجدید نظر این حکم به ۴ ماه حبس تعزیری کاهش یافت. او روز دوشنبه ۵ دی ماه امسال برای اجرای حکم به زندان متی کلای بابل احضار شد.

مطهره سروش، دختر علی اکبر سروش با اشاره به واهی بودن اتهام پدرش به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:« هیچ مدرکی در خصوص هیچکدام از اتهام های ذکر شده در پرونده ایشان نیست و همه صحبت ها و فعالیت های پدر همیشه در چارچوب قانون بوده است. اما مسئولین پرونده با برگزاری دادگاه فرمایشی و در حالی که قاضی پرونده از استقلال کافی برخوردار نبود، برایشان حکم حبس تعزیری صادر کردند.»

دختر علی اکبر سروش با اشاره به اینکه پدرش و بعضی دیگر از زندانیان طبق قانون باید آزاد شوند اما مسولان از این امر خودداری می کنند، گفت:« پدر من چون مدتی است نیمی از زمان حبسشان را طی کرده اند، طبق قانون می توانند از حق آزادی برخوردار شوند اما مسئولین به این خواسته قانونی جواب منفی داده اند. آریا آرام نژاد نیز نیمی از زمان حبسش را گذرانده اما به او گفتند که اجازه استفاده از این حق را ندارد. امیدوارم مسئولین به این روند ممانعت از اجرای کامل قانون پایان دهند. همچنین این حق یک زندانی است که ملاقات حضوری با خانواده اش داشته باشد اما مسئولین حتی از دادن این حق به علیرضا فلاحتی و دختر کوچک سه ساله اش نیز ممانعت می کنند. این طور به نظر می رسد که قصد هدف آنان فقط زندانی کردن این عزیزان در آستانه انتخابات نیست بلکه قصد آنان شکنجه روحی این زندانیان است.»

مطهره سروش در خصوص آخرین وضعیت پدرش در زندان گفت:« ایشان در آخرین تماس تلفنی که با من داشتند، برای چندمین بار گفتند که در میان مجرمانی است که جرم های خطرناک و سنگینی دارند و وقتی به جرم برخی از آنان اشاره کرد بسیار تکان دهنده و وحشت انگیز بود. من بسیار نگران این وضعیت هستم و نمی دانم چرا زندانیان عقیدتی و سیاسی ما باید در بین افرادی باشند که هیچ تناسبی میان جرم آنان و اتهام پدر من و بقیه زندانیان سیاسی نیست.»

چندی پیش خانواده های زندانیان سیاسی زندان متی کلا بابل با انتشار بیانیه ای به رفتار نامناسب مسولان زندان در سالن ملاقات اعتراض کردند، مطهره سروش که همراه با مادرش یکی از امضا کنندگان این بیانیه بود در توضیح بیشتر رفتار مسولان زندان گفت:« من دوبار با پدر ملاقات کابینی داشتم و در این دوبار شاهد رفتارهای غیرمتمدنانه و توهین آمیز مسئولین و سربازان آنجا بوده ام. از بدو ورود، در مدت زمان نشستن های طولانی در سالن انتظار، به گونه ای برخورد می شود که گویی همه مردم زندانیان آنها هستند و حق دارند به هر نحوی با آنان سخن بگویند و آنها را مورد خطاب قرار دهند. بعد از تحویل گرفتن شناسنامه، متأسفانه در رفتاری بسیار بدوی، به دست هایمان مهر می زدند که باعث رنجش خاطر همه خانواده ها شده بود. حتی سربازانی که آنجا هستند با الفاظی غیر محترمانه و توهین آمیز صحبت می کردند. ما از همان دفعه اول که مهر بر دستمان زدند اعتراض کردیم اما توجهی نکردند. بعد از انتشار بیانیه گویا اندکی رفتارشان بهتر شده است.»

دختر علی اکبر سروش در خصوص مشکلات دیگری که زندانیان در داخل محوطه زندان با آن درگیر هستند، گفت:« همچنین بر اساس اطلاعی که از خانواده ها دارم، برخی زندانیان غیرسیاسی مستمراً قصد تحریک زندانیان سیاسی و برآشفته کردن آنان را دارند تا با ایجاد درگیری و ناآرامی، زندانیان سیاسی تحت فشار و انفرادی قرار بگیرند. واقعا جای سؤال است که بعضی کارمندان زندان و زندانیان که چنین شیوه هایی را پیش گرفته اند از چه مقام مسئولی دستور می گیرند؟»