• فشار بر امیرخسرو دلیرثانی برای امضای بیانیه ۳۹ زندانی سیاسی

رهسا نیوز: امیر خسرو دلیرثانی فعال ملی مذهبی محبوس در بند ۳۵۰ بخاطر امضاء بیانیه اخیر زندانیان سیاسی مبنی بر رفع حصر از آقایان میر حسین موسوی و مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد به دادسرای اوین احضار و مورد سوال و جواب قرار گرفته است. این فعال سیاسی دربند هم با تاکید بر مواضع قانونی خود از خواسته های به حق ملت ایران دفاع کرده است.

چندی پیش ۳۹ تن از زندانیان سیاسی با انتشار بیانیه ای خواستار رفع حصر از رهبران جنبش سبز شده و نوشته اند که بیش از یازده ماه از بازداشت و حبس غیرقانونی آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد می‌گذرد. اگر حاکمیت به فکر پر کردن نمایشی کرسی‌های مجلس زیر سایه سرکوب و استبداد است، آزادگان ایران‌ زمین مکلف‌اند که در تدبیر گسترش و تعمیق جنبش اعتراضی خود و به‌ویژه در گام نخست، آزادی رهبران در حصر و حبس خود باشند.

شیوا فلاح همسر دلیرثانی از احضار همسرش به دادسرای زندان اوین خبر داده و با تاکید بر مواضع او به “جرس” می گوید: “این هفته ها هر بار یک عده از زندانیانی را که بیانیه هایی را امضا کرده بودند به دادسرای اوین احضار می کنند و از آنها در خصوص این بیانیه ها سوال می کنند. به ویژه زندانیانی را که بیانیه ی اخیر مبنی بر رفع حصر از آقایان میرحسین موسوی و کروبی و خانم رهنورد امضاء کرده اند. همسرم هم در جواب آنها گفته است که این مطالبی که در این بیانیه ها ذکر کرده ایم “خواسته های به حق ملت است و ما هم جزو ملت ایران هستیم” و هیچ چیزی خلاف قانون بیان نکرده و نخواسته ایم.”

فلاح با ابراز ناراحتی از این فشارها بر روی زندانیان سیاسی وخانواده هایشان، ادامه می دهد: ” خانواده ها تحت فشار هستند که مصاحبه و اطلاع رسانی نکنند این در حالی است که ما چیز غیر قانونی از آنها نمی خواهیم و فقط می خواهیم همین حقوق ابتدایی و اولیه زندانیان سیاسی از جمله حق استفاده از مرخصی و ملاقات حضوری داده شود. خانواده ها هم قصدشان از اطلاع رسانی این است که می خواهند به خواسته های قانونی آنها پاسخ دهند. زندانیانی هستند که به شدت بیمارند و خانواده های نگران آنها می خواهند به وضعیت عزیزانشان رسیدگی شود. مثلا امروز آقای کرمی حالشان بد شد و به بهداری زندان منتقل شدند…

خلاصه نمی دانیم این فشارها تا چه زمانی می خواهد ادامه پیدا کند؟ اما علیرغم اینها خدا را شکر همسرم از روحیه خیلی عالی برخوردار است.”

امیر خسرو دلیر ثانی از فعالان ملی-مذهبی، عضو جنبش مسلمانان مبارز دی ماه سال ۸۸ بازداشت و به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور» به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد.

همسر دلیرثانی با اشاره به مشکلات مضاعف خانواده های زندانیان سیاسی، می افزاید: “یکی از مشکلات من بی تابی های فرزند کوچکم برای پدرش است و هر چه هم که بزرگتر می شود قدرت استدلالش بیشتر می شود و تحمل این شرایط دشوار برایش سخت تر می گردد.و بارها گفته پدر من که دیگر بر نمی گردد و هر چه برایش توضیح می دهم که این روزها می گذرد و پدرت به خانه بر می گردد صبر ندارد. خوب ملاقات کابینی شرایط خوبی ندارد و پسرم به شدت عصبی می شود و دو و سه هفته پیش اینقدر ناراحت بود که وقتی از پشت شیشه پدرش را دید رویش را از شیشه بر گرداند و نتوانست صحبت کند. این فقط نمونه ای از مشکلات ماست و مشکلات دیگری از جمله مشکلات مالی و روحی و جسمی است که خانواده ها با آن دست به گریبان هستند. مشکلاتی که غیرقابل انکار است. در کنار اینها، پیگیر یها و دوندگی ها برای درخواست حقوق اولیه عزیزانمان مثل مرخصی و درخواست حضوری هم هست که به صورت روزمره با آن در ارتباط هستیم.”

همسر این فعال ملی مذهبی در بند اضافه می کند: “الان دقیقا هشت ماه است که ما از ملاقات حضوری محروم هستیم و هر ماه درخواست می دادم اما این دو ماه آخر دیگر درخواست هم نمی دهم زیرا می دانم پاسخی نخواهم گرفت و با درخواست ما مخالفت می شود.”

فلاح سخنان خود را با آرزوی آزادی “همه”زندانیان سیاسی به پایان می برد و می گوید: ” همسر من بارها گفته است که دوست ندارد به تنهایی از زندان آزاد شود زیرا هر زندانی سیاسی که آزاد می شود دلش پیش بقیه زندانیان سیاسی است و تا “همه” آزاد نشوند احساس آزادی نمی کند. بخاطر همین هم به من می گفت تقاضایی برای من نکن زیرا آرزو می کنم همه با هم آزاد شویم و من هم به نوبه خودم دعا می کنم انشالله بزودی زود شاهد آزادی دسته جمعی زندانیان سیاسی باشیم.”